Μέσα σε πλαίσιο εικονίζεται ο όσιος, όρθιος, μετωπικός, με φωτοστέφανο και με τα χέρια υψωμένα σε στάση δέησης. Αριστερά και δεξιά από το φωτοστέφανο υπάρχουν δύο πινακίδες με την επιγραφή «Ο ΟΣΙΟΣ Π(ΑΤ)ΗΡ ΗΜΩΝ ΔΑΒΗΔ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓ(ΟΣ)». Ο όσιος παριστάνεται αυστηρός και αδύναμος. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είναι κατεστραμμένα. Διακρίνουμε, ωστόσο, ένα αδύνατο πρόσωπο με πλατύ μέτωπο, κοντά μαλλιά και γένια. Είναι ντυμένος με τα μοναχικά ενδύματα: μακρύ ράσο, μανδύα και τη χαρακτηριστική κουκούλα που φορούσαν οι μοναχοί της Ανατολής, ριγμένη στους ώμους του. Το βάθος της μαρμάρινης πλάκας είναι αδρό, καθώς ήταν καλυμμένο με κηρομαστίχη, μίγμα από κερί, μαρμαρόσκονη και χρώμα, μια τεχνική ιδιαίτερα αγαπητή κατά την τελευταία περίοδο του Βυζαντίου.

Ο όσιος Δαβίδ γεννήθηκε γύρω στο 450 μ.Χ. στη Μεσοποταμία  και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και έζησε για τρία χρόνια πάνω σε μία αμυγδαλιά ως “στυλίτης”, μέθοδος σωματικής στέρησης με σκοπό τον πνευματικό εξαγνισμό. Στη συνέχεια, κλείστηκε σε μοναστήρι της πόλης ως το θάνατό του, γύρω στο 550 μ.Χ., και θάφτηκε εκεί.  Η εικόνα ίσως ήταν τοποθετημένη σε αυτό το μοναστήρι της Θεσσαλονίκης που καταστράφηκε πιθανόν στον 10ο αι.